Over ons

Toen oprichters Doris van Vuuren en Noudje van Bussel, in 1999 met hun gezin naar een huis op zoek waren, hadden ze geen idee van de toekomst die hen te wachten stond. Na een lange zoektocht lukte het om een oude varkensboerderij aan het Broek in Mariahout te kopen. Een fijne plek waar ook de paarden mee naar toe konden. Als basisschool lerares en dierenarts, waren ze beiden onbekend met de zorgwereld. Maar daar ging verandering in komen.

Noudje’s tante Ardie had beginnende dementie en moest na een heupfractuur revalideren in een zorginstelling. Ze was zichtbaar ontevreden en gaf te kennen dat het nieuwe jaar niet aan haar besteed was. Op dat moment knakte er iets bij Doris en Noudje. “Dit kan zo niet langer" zeiden ze. “Tante Ardie komt bij ons wonen.” Gespeend van enige kennis van dementie, zorgden ze met het hele gezin voor tante Ardie. Gewoon op een manier waarvan zij dachten dat goed was: normaal doen en zoveel mogelijk geluksmomentjes creëren. Toen bijvoorbeeld na een smeulende bank, Ardie’s geliefde sigaretjes te gevaarlijk werden, bleken chocolade sigaretjes de oplossing. Tante Ardie dacht nog steeds dat ze lekker zat te roken en Noudje en Doris hoefden zich geen zorgen te maken dat het huis af zou branden. Denken in mogelijkheden, niet in problemen. Deze nuchtere instelling geeft tot op de dag van vandaag kleur aan ouderenlandgoed Grootenhout. Met de tijd leerden ze meer over dementie en alles daaromheen. Zo bleek het mogelijk om via een PGB (Persoons Gebonden Budget), zorg in te huren. Dat was een hele verademing, zo’n hulp bij de zorgtaak. Twee jaar na tante Ardie, begon ook Noudje’s moeder Lous te dementeren. Ardie en Lous hadden voorheen altijd samengewoond. Het lag dus voor de hand om ze weer te herenigen. Met het PGB van Lous en Ardie samen, kon er veel meer zorg worden ingehuurd. Dat maakte de zorg voor twee mensen eigenlijk gemakkelijker, dan voor één. Food for thought.

Opening dagbesteding. Met de ervaring die was opgedaan, bleek ook de liefde voor de zorg aangewakkerd. Hoe fijn is het als andere mensen zich bij je thuis voelen? Dus werd een dagbesteding voor mensen uit de buurt geopend.

Piet, de vader van Doris’ beste vriendin, overleed. Piet zorgde al enkele jaren voor zijn vrouw Alda, die alzheimer had. Met het wegvallen van Piet moest er dus snel een permanente plek voor Alda worden geregeld. Zo kwam het dat Alda de eerste bewoner van Grootenhout werd, die geen familie was (Al was Doris wel kind aan huis bij Alda vroeger). Van Alda leerden Noudje en Doris dat het kan helpen om echt alle registers open te trekken. Wanneer Alda weer eens onophoudelijk naar huis wilde, reden ze met de auto een rondje om de kerk om haar vervolgens weer “thuis” af te zetten. Vanaf dat moment leek het hek van de dam. Doris en Noudje zagen dat zorg ook anders kon. Minder regels maar juist meer aandacht voor de mensen die zorg krijgen. Gewoon kijken naar wat mensen fijn vinden. Noudje en Doris hebben een missie en het Ouderenlandgoed Grootenhout is geboren.

Met de komst van Alda en anderen moet er woonruimte gerealiseerd worden. Met de kinderen uit huis is er plek in het eigen woonhuis gekomen. Ook de bungalow in de tuin wordt opgeknapt en klaargemaakt voor bewoners.

Het concept van de zorgboerderij slaat aan. Steeds meer mensen weten hun weg naar Grootenhout te vinden. Dus wordt nog een oude boerderij op het terrein omgebouwd tot woonlocatie.

Doris vader werd ziek maar alle huizen zaten vol. Toevallig kwam in diezelfde periode het huis van de buren te koop. Met hulp van vrienden werd het huis aangekocht en kon Doris’ vader ook op het terrein wonen.

De grond van je buren komt maar één keer te koop. Dus toen de boerderij met kassen naast het terrein van de zorgboerderij in de verkoop ging, was dat een mooie kans om het ouderenlandgoed uit te breiden. Huis 5 en 6 worden gerealiseerd.

Auberge Grootenhout is de eerste locatie die niet aan het terrein van Ouderenlandgoed Grootenhout ligt. De Auberge was een ruïne met ingestort dak, tevens gemeentelijk monument, waar letterlijk alles aan verbouwd moest worden. De plek daarentegen is prachtig. Mooie groene landerijen vlakbij kasteel Croy. Na 3 jaar intensief verbouwen is het een prachtige opzichzelfstaande locatie, inclusief camping en dagbeleving “Het Aubergientje”.

Wederom wordt op een andere plek een locatie geopend: Woodsplace. Een bijzondere plek die voorheen behoorde aan de Dames van Doorne, van de DAF fabriek. Woodsplace lijkt qua opzet veel op het originele terrein aan het Broek. Een groot huis met faciliteiten voor paarden. Bovendien wordt een gedeelte van de weilanden omgetoverd tot voedselbos. Het eindresultaat is een fantastische plek voor mensen met dementie.

De nieuwe manier van zorg verlenen die Grootenhout hanteert, begint steeds meer aandacht te krijgen. Om te laten zien dat er nog een leven mogelijk is na alzheimer, wordt in samenwerking met het AD en Talpa, een 4-delige televisieserie genaamd “Het Zal Mij Een Zorg Zijn” opgenomen. In de serie (die op SBS is uitgezonden) worden 8 bewoners van het ouderenlandgoed gevolg; en komt specifiek het gedachtegoed van Grootenhout naar voren. Na de opnames volgden vele media uitingen in de grote kranten (AD, Telegraaf, ED, Brabants Dagblad) , praatprogramma’s (RTL Late Night, Pauw, Op1) en zijn veel geïnteresseerden vaak te gast op de zorgboerderij. Van Teun Toebes tot Hugo Borst en de burgemeester tot Twan Huys, steeds meer mensen komen een kijkje nemen hoe we de zorg in Nederland óók zouden kunnen inrichten.

In Bakel wordt een oud vervallen pretpark opgekocht. Met de prachtige vijver die het complex rijk is, heeft dit terrein alle potentie om een heerlijk fijne plek voor mensen met dementie te bieden.

Voor de tweede keer is er een monument aangekocht. Een prachtige kopgevelboerderij uit 1740. Wederom een prachtige plek met heel veel potentie.

Als Doris’ tante Zus en ome Bennie ook zorgbehoevend raken maar er wederom geen geschikte plek is op het terrein, wordt weer naar een creatieve oplossing gezocht. Met hulp van Ome Bennie en vrienden wordt opnieuw een huis in de buurt aangekocht. Het Ginderdoor is al erg geschikt om te wonen en dus kunnen Tante Zus en ome Bennie al snel verhuizen.

Op het terrein aan het Broek zijn de kassen die bij huisje 5 en 6 stonden gesloopt. In ruil daarvoor mocht een gebouw worden terug gezet. Voor de eerste keer wordt een compleet nieuw pand gebouwd. Uiteraard wel in oude stijl, het staat immers midden op het landgoed.

Na 4 jaar verbouwen is het terrein van het voormalig pretpark omgetoverd tot een prachtig mooi pand met een fantastische belevingstuin. Met recht wederom een bijzonder mooie plek die op het lijstje van Grootenhout mag prijken.

Na 3 jaar verbouwen hebben ambachtslieden het monumentale pand aan het Laar in Aarle Rixtel weer tot een heus monument weten op te bouwen. Voor het eerst in de geschiedenis van Grootenhout, komen hier geen permanente bewoners te wonen. Herberg Grootenhout wordt een van de eerste alzheimer logementen van Nederland, waar zelfs mensen met een ZZP-5 verklaring terecht kunnen. Het idee voor een alzheimer hotel is ontstaan uit de behoefte om mantelzorgers te ontlasten. Onderzoek wijst uit dat mantelzorgers het zorgen langer volhouden als zij zelf ook af en toe vrij kunnen krijgen. Herberg Grootenhout gaat in deze behoefte voorzien, doordat iemand zijn/haar geliefde voor een weekje op een fijne en veilige plek kan achterlaten